انفاق چیست ؟معنى انفاق این نیست که خود را تهى دست و بى‏ چیز ‏کنید ، چنانکه بعضى گمان کرده‏ اند بلکه یعنى انباشته شده‏ها را مصرف کنند و فقرها و مستمندیها را از بین ببرند. خداوند متعال در قرآن می فرماید : « و ممّا رزقناهم ینفقون » ، « از آنچه که روزى آنها نموده‏ایم ، انفاق مى‏کنند . »فلسفه انفاق :ممکن است برخى گمان کنند که انفاق تنها فلسفه‏اش پر شدن کمبودهای اجتماعى است و لذا مى‏ گویند اگر این مسئله را حکومت و دولت بعهده بگیرد و با سازمانهائى که تشکیل مى‏دهد مشکلات فقر و مسکن را حل نماید دیگر نیازى نیست که بصورت انفاق‏هاى فردى انجام گیرد. ولى این چنین نیست یعنى انفاق فلسفه‏اش تنها پرشدن کمبودها نمى‏باشد بلکه رابطه‏اى با « ساخته‏شدن انسان ‏» دارد. اینکه انسان چیزى داشته باشد و از خود جدا کند و مظهر رحمانیت پروردگار بشود، نقش بزرگى در ساختن انسان دارد .مادر و پدر با عاطفه پدر و مادرى آفریده شده‏اند و فرزندان با عاطفه فرزندى یعنى مادر بدلیل اینکه مادر است ، روحش این چنین است که مى‏خواهد کودکش را در آغوش مهر خود بپروراند و این مطلب فطرى اوست و حتى چنان ناخود آگاه این اعمال انجام مى‏گیرد که خودش هم نمى‏داند چه مى‏کند.از طرفى دیگر همان بوسه مهربانانه مادر که بصورت فرزندش مى‏زند و آنگونه که او را به سینه خودش مى‏چسباند درضمن این رفتار ، او را به مهر و محبت پرورش مى‏دهد و به عبارت دیگر با گرمى محبت او را مى‏پزد یعنى این محبتها نقش شارژ کردن او را دارد تا زمانى که بزرگ مى‏شود بایستى محبتهائى که به او در کودکى شارژ شده است برق بدهد و با نگاه مهربانى بدیگران بنگرد. لذا :کودکانى که از آغاز تولد در پرورشگاهتربیت‏شده‏اندو آغوش مادر و محبت پدر را ندیده‏اندگاهى اوقات جانیان خطرناکى از آب درمى‏آیند .انفاق نیز از این قبیل است نباید از یک جنبه آنرا ملاحظه کرد و گفت فلسفه‏اش تنها سیر کردن شکم گرسنگان است و لذا مى‏شود آنرا از راه دیگر انجام داد. بلکه فلسفه انفاق انسان سازى است زیرا که انسانها در سایه گذشت ‏ها، بخشش ها و ایثارها روحشان روح انسان مى‏گردد.روى این حساب کسى نمى‏تواند بگوید من شخص قانعى هستم و به بادامى مى‏سازم و نمى‏خواهم چیزى داشته باشیم لذا شخص کاملى هستم .خیر ، شخصى که مى‏تواند داشته باشد بایستى بدست بیاورد و با دهش مال ، خود را تکمیل کند.نداشتن و ندادن ، کمال نیست ؛بدست آوردن و از خود جدا ساختن عامل سازندگى انسان است .این نکته از قرآن مجید بخوبى بدست مى‏آید آنجا که خطاب به رسول الله مى‏فرماید: « خذ من اموالهم صدقة تطهرهم و تزکیهم » . (توبه 104)در این آیه به همان فلسفه سازندگى صدقه اشاره مى‏نماید نه به فلسفه اجتماعیش یعنى سیر کردن شکم مستمندان ، زیرا مى‏فرماید از اموال آنها صدقه بگیرد که به این وسیله آنها را پاکیزه مى‏کنى ، آنها را رشد مى‏دهى درست مثل گیاهى که با وجین کردن رشد بیشترى یابد و اصولاً هر موجود زنده‏اى این چنین است که گرفتن آفتها مساوى با رشد بیشتر آن است.